dinsdag 30 augustus 2011

Mini gedoe

Op de blaadjes in de beukenheg is veel te zien. Rustig, de handen op de rug, langs lopen en kijken. Vooral kijken, goed kijken. Een hele levensgemeenschap van beestjes loopt, kruipt en vliegt er rond. Allemaal beestjes, alleen maar beestjes? Nee, dat niet er is meer. Oude blaadjes, jonge blaadjes, blaadjes met of zonder gaatjes. Knopjes al weer klaar voor het volgend jaar. Zwammetjes op dode takjes, klei en teer.
Als de heg geknipt wordt gaan tegelijkertijd hele populaties ten gronde. Op een hoop geharkt en afgevoerd om te worden gecomposteerd. Alles weg? Nee, gelukkig niet. Binnen in de heg is genoeg overgebleven.
Weer de handjes op de rug en weer kijken. Er zijn blaadjes waar een vouwtje in zit, met aan de andere kant een soort blaasje. Dit is de woning van de Beukenvouwmot rups ( Phyllonorycter maestingella ) pfft wat een naam. Als je goed kijkt zie je het rupsje zitten. Hij eet al het groen onder het velletje weg zodat z'n huisje steeds wat groter wordt. Het is er heel schoon en netjes. In een hoekje heeft hij een wc-tje gemaakt, duidelijk te zien. Straks als hij groot geworden is zoekt hij het schoonste hoekje op om zich te verpoppen.
Op een van de blaasjes groeit iets vreemds. Het is een klein schimmeltje, of moet ik zeggen, zwammetje. Hele kleine witte takjes steken in de lucht. Groeit het op de rups de pop of op zijn mestvaald? Helaas, dat heb ik niet kunnen ontdekken. Groeit het wel op rups of pop dan zal er geen super mini vlindertje uit komen volgend jaar. Jammer voor het beestje maar gelukkig zitten er nog veel meer bladvouwtjes in de heg. Ondanks het knippen, het zwammetje en niet te vergeten de vogeltjes, mees en roodborst zijn er gek op, zullen ze niet worden uitgeroeid.

maandag 29 augustus 2011

HAPPY END

Wat was er toch gebeurd? Hier hoort hij niet. Een vreemde harde wereld, geen groen te zien of te ruiken. Nee, er hing een vreemde lucht. Alles wat hij zag was zo anders. Grote ronde rubberen dingen rolden rakelings langs hem heen. Telkens rolde hij zich op van schrik. Even en dan weer voorzichtig rond kijken. Hij weet, hij moet hier weg het is hier niet pluis, dus rennen maar. Waar was roch zijn boom, welke kant op? Hij weet nog dat het begon te waaien en te regenen. Nadat hij uit zijn ei was gekropen gebeurde dat al vaak. Snel kroop hij dan onder een blad en hield zich goed vast. Maar nu was dat mislukt. Harde regen, hagelstenen, een rukwind en boems daar lag hij. Ja, zo was het gegaan. Gauw weer verder rennen maar. Oeps, wat was dat, een vogel? Iets wilde hem grijpen. Snel rolde hij zich op. Het hielp niet, iets pakte hem op en tilde hem omhoog. Hij lag op iets warms, even keek hij om te zien wat het was. Geen idee, maar het tilde hem steeds hoger. Plotseling zag hij groen, groen wat hij kende. Was dit zijn boom, zijn eigen eik? Het rook er wel net zo, hoewel dit was niet een blad. In de verte zag hij bladeren zat. Dus weg van hier de tak op, daar was blad, daar moest hij heen. Honger had hij gekregen, vreselijke honger. Eten wilde hij, eten, eten alsmaar eten, eten, eten...................
Dit is het waar gebeurde verhaal van een jong rupsje van de Meriansborstel ( Calliteara pudibunda ) Het zal nog flink door moeten gaan met eten. In de herfst moet hij groot geworden zijn en zich verpoppen. In april of mei volgend jaar zal dan de vlinder, een nachtvlinder, uitsluipen. Misschien komt hij dan nog eens op het licht af en gaat zitten op de witte muur of op mijn vlinderlaken om zich te laten bewonderen.

donderdag 25 augustus 2011

Hangmatjes en pareltjes

Waarschuwing voor het verkeer, plaatselijk dichte mist.
De gordijnen open en even kijken. Het valt hier mee. Wel nevelig maar de zon zal straks dat wel oplossen. Kopje koffie,  in de kleren en naar buiten. De venijnboom is overdekt met glinsterend geparelde spinnenwebjes. Aan de zijkant en voor het hek enkele wielwebben van de kruisspin. Duidelijk zichtbaar nu, zodat ik niet met m'n kop vol spinrag weer naar binnen hoef. Tussen de takken de webjes van een aantal herfsthangmatspinnen (  Linyphia triangularis ). Een fraai gekleurde eigenaresse hangt ondersteboven aan de hangmat te wachten op haar ontbijt. In het gazon laag bij de grond ook kleine netjes met pareltjes. Gauw wat foto's schieten. Straks zullen zon en ochtendbries de pareltjes gaan oogsten.

woensdag 24 augustus 2011

Mijn eerste blog

Witvlekspitsmot
 Welkom bij mijn blog, een verhaal over bijzondere planten en dieren op de Harense begraafplaatsen. Mag ik u even voorstellen: de Witvlekspitsmot, Ypsolopha parenthesella. Gewoon gefotografeerd op de buitenmuur van het poortgebouw.