donderdag 28 februari 2013

SPIEGELING



Woensdagmiddag, de zon schijnt dus de tuin in want er is nog genoeg te doen. De cultuurvormen van Crocus sieberi en Crocus chrysanthus staan met wijdopen bloemen te wachten op de bestuivers. Slechts een enkele vlieg heb ik gezien, nog even wachten op de hommels en bijen dus. Overal beginnen planten al wat groei te vertonen. Het longenkruid zit dik in de knop, ja het voorjaar komt er nu echt aan. Morgen begint de meteorologische LENTE !! Genoeg over het voorjaarsgebeuren, eerst aan het werk. In mijn tuin staan twee grote flessen, eentje van helder glas waar ooit zoutzuur in heeft gezeten en een andere van groen glas eens gevuld met rode wijn. Geloof me ik heb hem niet leeggedronken, ik moet helemaal niets hebben van alcoholische dranken. Deze flessen staan daar gewoon ter decoratie. Het is altijd heel erg verassend wat er in zo'n fles gebeurt. De groene is lek er zit een groot gat onderin zodat er in de zomer zo maar een plant in groeit. In de winter zitten er ijsbloemen in of ligt er een kunstig gedrapeerd laagje sneeuw op. En gisteren zag ik mijn huis zich spiegelend  in de fles, leek me leuk voor een wat groenig, waterig uitziend plaatje.

zaterdag 23 februari 2013

PLANTENPORTRET - 02





'Scarletta' ontluikend in de lentezon
Druifheide. Als je bij een kweker, hovenier of een tuincentrum hier om vraagt zullen ze je raar aan staan kijken. Het antwoord zal zijn: "Nooit van gehoord". Sommige cultuurplanten hebben een Nederlandse naam gekregen die nooit wordt gebruikt. Dit is ook hier het geval.Vraag je om een Leucothoe, wordt het een stuk makkelijker. In ons land worden drie soorten gekweekt de Leucothoe racemosa, L. axillaris en L. fontanesiana. De racemosa wordt het minst vaak aan geboden. Het zijn vooral de andere twee soorten die we tegenkomen. Van de L. axillaris wordt de rood uitlopende en in de winter iets purper aangelopen cultuurvorm 'Scarletta' vaak aangeboden onder de oude naam 'Zeblid'. Bovendien blijft hij een stuk lager dan zijn wilde vorm en zal niet boven de een meter uitkomen. Van de L. fontanesiana komen we vooral de cultuurvorm 'Rainbow' tegen. Deze vorm wordt ongeveer een meter hoog en heeft bont blad dat in het voorjaar bij het uitlopen allerlei tinten rose, oranje, geel en groen laat zien. In de winter ook weer bladhoudend en vaak iets minder bont gekleurd. Zoals de naam Druifheide al doet vermoeden horen ze tot de Heide familie ( Ericaceae ). In de natuur komen ze voor in het oosten en zuid-oosten van de VS. Als alle heideachtigen houden ze van een zure, veenachtige en goed vochthoudende bodem. Doordat ze in de winter hun blad houden geven ze extra kleur aan de wintertuin. In mei en juni bloeien ze rijk met witte trosjes bloemen die worden gevolgd door aardige zaaddoosjes die lang aan de struik blijven. Door hun geringe hoogte zijn ze erg geschikt voor de kleine tuin of in een grote pot op het terras.
Een van de vele bloemtrosjes eind mei.
Leucothoe fontanesiana 'Rainbow' in januari.
De 'Scarletta' bij mijn achterdeur in de winter.



Takje vol bloemknoppen


woensdag 13 februari 2013

VOORPROEFJE



WINTER AKONIET  ( Eranthis hiemalis ) de echte
nummer 1.






Beetje moe, maar zoals beloofd hier alvast een voorproefje van het voorjaar
CROCUS FUSCOTINCTUS  bloeit altijd tegelijk met de sneeuwklokjes.
TOVERHAZELAAR  ( Hamamelis mollis ) reeds bloeiend voor de kerst en nog steeds geurend van de partij
Ook de BOSWILG  ( Salix caprea ) laat weten dat
 de lentefee onder weg is
Dat de GELE KORNOELJE ( Cornus mas ) al zover was had ik niet gedacht
De HEMELBOOM  ( Ailanthus altissimus )
houd zijn knoppen nog even stijf dicht
Maar de DRUIFHEIDE  ( Leucothoe axillaris ) lijkt al wel zin in het voorjaar te hebben.
Over dit struikje een volgende keer meer.

maandag 11 februari 2013

WEER WINTERWEER








Tijdens de afwas ontdekte ik ineens een leuk patroon op het olijfolie flesje wat een schoonmaak beurt kreeg. Gevuld met een sterk vetoplossend afwasmiddel en heet water had ik het even terzijde gezet. De zon scheen in het glas via een gekleurde pot. Dan moet je snel je handen afdrogen, camera pakken en een aantal plaatjes schieten. Even vlot de rest van de vaatwas aan de kant werken  en buiten kijken wat er te beleven valt. De lucht is strak blauw en er waait een krachtige wind. De sneeuw die dit weekend was gevallen begon in de zon al weer te smelten en liet voor een deel mijn klinker straatje al weer voor de dag komen. Ook mijn voetstappen van gisteren begonnen langzaam weg te smelten, sneller dan de sneeuw er omheen. De bomen zijn nog kaal en laten hun silhouet zien. De Trompetboom ( Catalpa bignonioides ) hangt nog vol met lange peulachtige vruchten en de esdoorn houdt hier en daar nog wat gevleugelde zaadjes vast. In de wind ritselt en rateld hier en daar een dor blad. Aan het topje van de twee meter hoge stengel van mijn aardpeer wapperen er een paar ongedurig heen en weer. Niet eenvoudig om ze goed op de foto te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch. Een eind verderop wordt een mooi grijs behaard braamblad door een stekelig takje vastgehouden. Bij de vijver gekomen is het ijs op diverse plekken door de jeugd stuk geslagen en de de schotsen op het ijs gegooid. Onder het doorzichtige ijs van de afgelopen nacht in het ontstane gat zag ik het voorjaar in aantocht, een frisgroen waterlelieblad. Morgen maar eens een ander rondje maken en op jacht naar meer voorjaarsbodes.

maandag 4 februari 2013

VAN OUD NAAR NIEUW






Geplaagd door ziekte en een laptop die het liet afweten eindelijk weer terug op mijn blog. Vandaag schijnt de zon en roept mij naar buiten. Rustig aan, eerst even wat eten, medicijnen innemen en dan in de jas en de Pentax om de nek. Het waait nogal en het voelt kouder aan dan de thermometer aangeeft dus de kraag maar hoog op en de tuin in. Overal ligt nog blad en staan of liggen uitgebloeide planten. Maar daartussen daar komt reeds het voorjaar. Sneeuwklokjes en crocusjes doen hun uiterste best om me in de juiste voorjaarsstemming te brengen. In de schaduw houden ze de knoppen nog gesloten, maar door de zon opgewarmd gaan ze al wat open. Een lieveheersbeestje was al in een dode stengel van een walstroleeuwenbekje ( Linaria purpurea ) geklommen en genoot zichtbaar van de zon. De afgestorven planten van het vorig jaar kregen door de zon ook weer kleur en zorgden samen voor een uurtje tuin en foto plezier. De nervatuur van een halvergane hortensia bloem, de zaaddoosjes van de teunisbloem en het helmkruid, ja zelfs de afgesneden stengel van een reuzenbalsemien veranderde in een waar kunstwerkje!