Op de blaadjes in de beukenheg is veel te zien. Rustig, de handen op de rug, langs lopen en kijken. Vooral kijken, goed kijken. Een hele levensgemeenschap van beestjes loopt, kruipt en vliegt er rond. Allemaal beestjes, alleen maar beestjes? Nee, dat niet er is meer. Oude blaadjes, jonge blaadjes, blaadjes met of zonder gaatjes. Knopjes al weer klaar voor het volgend jaar. Zwammetjes op dode takjes, klei en teer.
Als de heg geknipt wordt gaan tegelijkertijd hele populaties ten gronde. Op een hoop geharkt en afgevoerd om te worden gecomposteerd. Alles weg? Nee, gelukkig niet. Binnen in de heg is genoeg overgebleven.
Weer de handjes op de rug en weer kijken. Er zijn blaadjes waar een vouwtje in zit, met aan de andere kant een soort blaasje. Dit is de woning van de Beukenvouwmot rups ( Phyllonorycter maestingella ) pfft wat een naam. Als je goed kijkt zie je het rupsje zitten. Hij eet al het groen onder het velletje weg zodat z'n huisje steeds wat groter wordt. Het is er heel schoon en netjes. In een hoekje heeft hij een wc-tje gemaakt, duidelijk te zien. Straks als hij groot geworden is zoekt hij het schoonste hoekje op om zich te verpoppen.
Op een van de blaasjes groeit iets vreemds. Het is een klein schimmeltje, of moet ik zeggen, zwammetje. Hele kleine witte takjes steken in de lucht. Groeit het op de rups de pop of op zijn mestvaald? Helaas, dat heb ik niet kunnen ontdekken. Groeit het wel op rups of pop dan zal er geen super mini vlindertje uit komen volgend jaar. Jammer voor het beestje maar gelukkig zitten er nog veel meer bladvouwtjes in de heg. Ondanks het knippen, het zwammetje en niet te vergeten de vogeltjes, mees en roodborst zijn er gek op, zullen ze niet worden uitgeroeid.
