EITJES AAN GROENE STEELTJES



kievitsbloem, de paarse vorm



Vroeger waren ze al niet heel erg algemeen, maar tegenwoordig zijn ze zeldzaam in het wild aan te treffen. Slechts op enkele plaatsen zijn ze nog te vinden, de kievitsbloem ( Fritillaria meleagris ), ook wel kievitseitjes genoemd. Niet zo'n raar idee eigenlijk. Ze hebben gevlekte, beetje eivormige bloemen. Vooral vlak voor het open gaan zijn het net eitjes. Bovendien worden ze ook in weilanden gevonden. Meestal zijn ze paars gevlekt, maar ook witte exemplaren komen voor, vreemd genoeg meer in cultuur dan in de natuur. Het is een bolgewasje en hoort bij de familie van de lelieachtigen ( Liliaceae ). Het houdt van vochtige natte, niet te arme grond en kan zelfs tegen tijdelijke overstromingen van beekjes en rivieren. Op sommige plaatsen in Europa kan het voorkomen dat ze gewoon in een laagje water na een plotselinge overstroming staan te bloeien. Door overbemesting en ontwatering zijn ze op veel plaatsen waar ze voorkwamen helaas verdwenen. Maar.... wij zijn een land van bollenkwekers en omdat veel mensen het mooie bloemetjes vinden worden ze volop gekweekt om in onze tuinen te zetten. En niet alleen daar, we komen ze ook tegen in het openbaar plantsoen, heemtuinen en botanische tuinen. In de Harense Hortus doen ze het al vele jaren goed en breiden zich zelfs uit. Al weer een voorbeeld van het belang van dit soort toevluchtoorden voor vele soorten planten. O, ja, als u ze in de herfst als bolletje aan wilt schaffen denken om de volgende zaken. Direct planten!! Geef ze een lekkere vochthoudende en voedzamen grond. Laat ze uitbloeien zodat ze zich kunnen uitzaaien en houdt de leliehaantjes, die kleine oranjerode vreetmachientjes in de gaten. Pluk ze ook zelf niet, want dan zal het bolletje 'verhongeren' en het volgend jaar niet meer verschijnen. 



en de witte vorm, soms zijn zelfs helemaal spierwit