VRETERIJ

knop,

bloem en.....

zaad, allemaal eetbaar en niet alleen voor rupsen!

Zo, nu maar weer eens een blogje de wereld insturen. Na een drukke tijd, je zal maar gepensioneerd zijn. Met het achterstallig fotowerk weggewerkt en de tuin weer wat op orde, moet het kunnen. Tussentijds blijf ik maar alles op de moderne gevoelige plaat vast leggen. De tijd gaat snel en er is zoveel te zien en te beleven. Vandaag de post verzorgd voort de overburen, zoals altijd als ze met vakantie zijn. Langs het hek van hun voortuin groeit elk jaar weer oost-indische kers. Ieder jaar komen ze vanzelf weer op. De oranje rode krijgen steeds meer de overhand. Makkelijke planten zijn het en nog lekker ook. De bloemen kun je eten en de jonge zaden kun je inmaken en als kappertjes gebruiken. Nu had ik de laatste tijd geregeld grote koolwitjes rond zien vliegen en hoopte dat ze eitjes zouden leggen op wat koolzaad planten in mijn tuin. De kleine witjes deden dat wel, maar de grote ging mijn tuin voorbij. Toen ik, nadat de postbus aan de overkant was geleegd, nog een paar o.i.kers bloemen plukte viel mijn oog op een beschadigd blad. Jawel hoor, daar had moeder groot koolwitje haar eieren gelegd, op de o.i.kers van de overburen. De jonge rupsjes vraten met z'n allen het mooie ronde blad met gretig happende bekjes op. Een ander groepje deed zich tegoed aan een bloem. Veel was er al niet meer van over. In mijn tuin staat op diverse plekken ook o.i.kers. De komende dagen maar eens opletten of ze ook bij mij eitjes heeft gelegd. En de koolzaad plant zal wel opgegeten worden door de kinderen van het kleine koolwitje.

kleine vretertjes

en op is de bloem