JONKIE

Vanmorgenvroeg net wakker, wat onderuit gezakt met een bak koffie zit ik naar buiten te staren. Wat staat er op het programma vandaag. Straks krijg ik bezoek van een plantjes vriendin, dus het aanrecht even leegruimen en dan maar de tuin in. Het weer is goed en er moet nog vanalles gebeuren. Ha, daar zit een van mijn heggenmusjes op de voedertafel, het vrouwtje denk ik. Hup daar is het mannetje ook. Wat doet die nou? Stopt hij het vrouwtje wat lekkers in de snavel? Kijk ik wel goed, is het wel zijn vrouwtje? Daar is hij al weer en nu zie ik het snaveltje heel wijd open gaan. Die kleur! Dat is niet het vrouwtje, maar een jonkie. Op zijn kopje zitten nog een paar nesthaar pluimpjes. Kijker en fototoestel gepakt om het tafereeltje beter te bekijken en een poging ondernemen er een plaatje van te schieten. Dat laatste valt niet mee. Heggenmusjes zijn kleine zenuwlijdertjes, ze zitten geen moment stil. Plots vliegen ze alletwee de klimop in. Op het dak van het schuurtje is een gaai neergestreken en nummer twee zit een eindje verderop vanuit de oude eik op de uitkijk. Boos stap ik naar buiten en roepend en handenklappend jaag ik ze weg, wat maar gedeeltelijk lukt. In de volgende boom gaan ze weer rustig kijken wat er staat te gebeuren. Dan maar op sokken daarheen en ze naar de overkant van de straat gejaagd. Ze hadden het voorzien op mijn heggenmusje. Al vaak had ik ze gezien, zittend op een tak nestelende vogeltjes te observeren. Mijn tjiftjaffen, heggenmussen, meesjes en merelvriendin met haar witte veertjes, alles werd in de gaten gehouden. De gaai is een mooie vogel om te zien, maar hij moet van mijn kleintjes afblijven!