EERSTE WAARSCHUWING



Impatiens niamniamensis



Het is koud als ik vanmorgen mijn bed uit stap. Met het raam open en de kachel uit, vraag ik me af hoe koud? Snel even buiten op de thermometer kijken. Minimum in mijn tuin was 2 graden! Gauw weer naar binnen, radio aan en luisteren wat onze Piet ervan zegt. Ja hoor, plaatselijk was er grondvorst waargenomen.

Eerst maar een kopje koffie en een rijstwafel met zelf gemaakte kruisbessen jam. Jas aan en de tuin in, kijken hoe de planten de kou hebben doorstaan. Het ziet er door de regen en harde wind van de laatste dagen allemaal wat verfomfaaid uit. Van vorstschade is nog niets te zien. Piet had gezegd dat de temperatuur vanavond op zal lopen en de kans op grondvorst niet meer aanwezig is. Geen paniek dus. Lang zal het echter niet meer duren voor de vorstgevoelige planten het loodje leggen. De dahlia 's laat ik staan tot ze een nachtvorst hebben gehad en het blad zwart ziet. Een van de erg gevoelige planten is het springzaad uit de familie van de Balsaminaceae. Een bekende uit deze familie is het Vlijtig Liesje, Impatiens walleriana. Ook de Reuzenbalsemien, Impatiens glandulifera, kent iedereen. In mijn tuin heb ik daarnaast twee wat minder bekende soorten. De eerste is een vaste plant en absoluut niet winterhard. Het is de Papegaai balsemien, Impatiens niamniamensis uit tropisch Afrika. Prachtige driekleurige bloemen heeft hij, die het hele jaar door blijven verschijnen. Ondanks zijn tropische afkomst doet hij het goed in een pot in de tuin en is bij mij nu 60 cm. hoog. Een temperatuur van 7 graden kan hij goed verdragen, bij 2 graden wordt het kritiek. Morgen zal ik hem eens goed bekijken en naar het weersbericht luisteren. Duidelijk is dat hij binnenkort in huis moet. Of ik de hele plant binnen zet weet ik nog niet, hij is wel erg groot. Een stek zou ook kunnen, want stekken gaat net als bij het Vlijtig Liesje heel gemakkelijk. De andere spring-in-het-veld is eenjarig. Het is de Impatiens cristata. Deze komt uit een heel ander deel van de wereld. Hij hoort thuis in de wat dampige bergbossen van Kashmir tot in Bhutan. Houdt dus niet van felle zon maar doet het goed in de halfschaduw op vochthoudende grond. Daar groeit hij op tot zo'n 60 soms 80 cm. hoog. Bloeit tot de eerste echte nachtvorst met mooie gele, roodbruin gespikkelde bloemen. Om er zeker van te zijn dat ik hem niet kwijt raak oogst ik altijd wat zaad om in het voorjaar uit te zaaien. Hij doet het nu al acht jaar goed en zaait zich zelf uit. Elk jaar komen er voldoende planten op, het liefst in de potten met Hosta 's en inderdaad in de halfschaduw. Het is duidelijk. Haal de vorstgevoeligen binnenkort naar binnen, oogst zaden en..........plant nu bloembollen!



Impatiens cristatus