vrijdag 28 oktober 2011

VEROVERAAR


een mooi  toefje groen

De hervormde kerk in ons dorp wordt grondig opgeknapt. Een goede zaak, want een dorp zonder dorpskerk is geen dorp. Hij is al heel oud. Er is veel rondom hem gebeurd. De zandweg werd klinkerweg en daarna asfalt. Rondom hem werden de doden begraven en was er markt en kermis. Na de boerderijen kwamen huizen en winkels. De paarden werden opgevolgd door tractoren en auto's. Rustig en statig staat hij daar. Al het gewoel in, op en om hem schijnt hem niet te deren. En om de vele duizenden euro's die het gaat kosten ligt hij al helemaal niet wakker. Straks als alles achter de rug is zullen de dorpelingen weer naar hem omhoog kijken. Kijken hoe laat het is of hoe het haantje in de zon staat te blinken. Als men goed kijkt is nog iets anders te zien aan de toren. Het zijn groene toefjes tussen de gemetselde stenen. Overal zitten ze, tot heel hoog. Het zijn de kleine groene veroveraars. De vederlichte sporen zijn door de wind hierheen gevoerd. Op de westkant vonden ze een plek in de kalkrijke voegen om te ontkiemen. Het zijn Muurvarentjes ( Asplenium ruta-muraria ). Al vele tientallen jaren zitten ze er, in de jaren twintig van de vorige eeuw werd er al over geschreven. Gelukkig wordt er rekening gehouden met hun aanwezigheid. De vorige torenrenovatie mocht ik er op toezien dat ze niet werden beschadigd. En nu? Zo te zien gaat het goed, heel goed zelfs. Het aantal varentjes is de laatste jaren toegenomen. Ze hebben bovendien hun woongebied vergroot. Op de muurtjes voor het Clockhuys groeien ze in overdaad. Laat ze maar rustig hun gang gaan, dan staan ze er  de komende vijftig jaar nog steeds en kunnen de mensen zich verwonderen over hun enorme levenskracht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten