PLUIZIGE KLIMMER



Treurbeuken op de Eshof



Er is geen rijp aan de bomen en het meeste sneeuw is er ook al van af. Toch kan ik het niet laten wat rond te struinen met mijn kiekjesdoos om de nek. Ik hoor goudvinken boven in een berk, twee stappen in hun richting en weg zijn ze. De bonte specht verstopt zich steeds achter de boom. Vogels!!! Geef mij maar plantjes, die staan tenminste stil en rennen of vliegen niet weg. Ik weet wel het mijn schuld, ik ben te ongeduldig, maar met zeven graden onder nul wil je wel in beweging blijven. Links en rechts maak ik wat foto's van kale bomen. Vooral de treurbeuken vind ik mooi. Die horen ook thuis op een begraafplaats. Ze staan langs het pad rondom de vijver en vormen een prachtige levende poort. Zo kom ik langs iets wat eens mijn groentetuintje was. Totaal mislukt vanwege de grote eiken die er staan. Frambozen die doen het er goed, rode en gele herfstframbozen. Erg lekker zijn die en doordat ze later bloeien en vruchtdragen, geen last van wormpjes. De rest heb ik vol gezet met allerlei jonge struikjes en boompjes die zich tussen het plantsoen hadden uitgezaaid. Zo staat er ook een bosrank ( Clematis vitalba ). Na de roomwitte bloei van de afgelopen zomer zitten er nu mooie pluizebollen aan. Een takje tegen de lucht laat zien dat er weer een leuke foto in zit. Toch weer stijve vingers van de kou, ondanks het zonnetje. Op naar de kachel dan maar.



Clematispluis klaar voor een reis door de lucht