 |
| houtduif borstveertje |
 |
| houtduif slagpen met regendruppels |
Op de begraafplaats de 'Eshof ' hebben vele gevederde vrienden een plek gevonden. Samen vormen ze het koor dat mij 's morgens wakker zingt. Ze vinden er voedsel en een plek om een nest te bouwen. Sommige komen alleen maar langs zoals de kramsvogels en koperwieken, de wintergasten. De zomergasten die alleen komen om hun jongen groot te brengen en dan weer vertrekken zoals de zwartkopjes. En natuurlijk de stamgasten die het hele jaar blijven rondhangen. Een groot deel van het jaar zit er een flinke groep houtduiven. Dat is ook de reden dat er geregeld een sperwer langs komt om wat te bikken te vinden. Met enige regelmaat vind ik een pluplek met veren. Een enkele keer snaait hij, vooral in de winter, een vink of keep van buurmans voedertafel. Maar de vette houtduiven hebben duidelijk zijn voorkeur. Al die in het rond liggende veren en veertjes zijn aardige objecten om te fotograferen. Ik ben dan ook niet erg boos op die sperwer, hij moet tenslotte ook leven. Wat ik vanmorgen echter had gevonden stemde mij wel droef. Half onder een honderdjarige Rhododendron lagen mooie bruin, zwart en iets wit gekleurde veertjes. Het waren de schamele resten van een houtsnip. Terwijl ik wat foto's nam dacht ik allereerst aan de sperwer, maar was dat wel terecht? Het kon ook een van de buurpoezen, een bunzing of een steenmarter geweest zijn. Bij bestudering van de veertjes denk ik toch weer aan de sperwer. De poezen en de steenmarter slepen hun prooi ergens anders heen net als de bunzing. Bovendien was de snip hier duidelijk ter plekke geplukt. Mooie veertjes zijn het enige wat aan het arme beest herinnert en een paar foto 's.
 |
| houtsnip borstveertjes |
 |
| houtsnip slagpennen |
Nooit een fijn gezicht, maar voor de sperwer was het vast smullen!
BeantwoordenVerwijderenDe titel voor een thriller. Het is trouwens ook bijna een thriller zoals je op zoek gaat naar sporen om te achterhalen wat er is gebeurd. Toen ik de laatste keer in de AWD was, zag ik de restanten van een waterral en een zwaan. Allebei ten prooi gevallen aan een vos. Zo' n beest pakt wat ie te pakken kan krijgen en denkt niet aan hoeveel/ weinig ervan zijn.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Gonnie
Ubel, je hebt die lastige woordverificatie nog aanstaan. Al je daarvan af wil, kun je op de site van Loes zien hoe dat moet: www.belton-loes.blogspot.com
Ik kan me voorstellen dat je het jammer vond van de Houtsnip, ik zou hem ook liever in levende lijve zien. Merkwaardig overigens hoe we de dood van het ene beest meer betreuren dan dat van een andere...
BeantwoordenVerwijderenDe Sperwer doet niet aan discriminatie en vreet alles wat ie pakken kan.
Wel een mooie kans om vogelveren van dichtbij te zien.
Mooi blogje met interessante informatie
Natuurkieker Coby
tja leven en laten leven.
BeantwoordenVerwijderende vorst heeft ook zo zijn tol geeist.
we zagen een dooie zilverreiger in de sloot(bij Tripsbos).
hij was niet aangevreten ofzo, ik denk dat het ijs net iets te lang gelegen heeft.
groetjes Hennie
Foto's gemaakt met je nieuwe camera? Leuk gedaan.
BeantwoordenVerwijderen