dinsdag 13 december 2011

BINNEN GEHAALD


Servische spar

Het tuincentum had een kerstboom voor mij gereserveerd. Deze week heb ik hem opgehaald. Het is niet een hele grote, maar wel mooi in de takken. Dat is belangrijk want er moeten echte kaarsjes in naast wat elektrische lampjes. Eerst had ik hem nog even in de tuin laten staan, maar kleinzoon wou even naar opa. Snel de boom in een pot gezet, aarde erbij en naar binnen er mee. Natuurlijk moest hij er even wat ballen in hangen en daarna chocolademelk met slagroom drinken. Een kerstboom koop ik altijd met kluit. Niet omdat ik hem weer in de tuin wil planten, maar omdat hij dan steviger in de pot staat. Dat terugplanten is ook eigenlijk onzin. Meestal gaan ze dood en bovendien wil ik een bloemen tuin en geen sparrenbos. Tegenwoordig zijn er meerdere soorten kerstbomen te koop. Was het in vroegere jaren altijd een spar ( Picea abies ), nu kunnen we kiezen. Echte Nordmannen schreeuwt dan het reclamebord. Dit zijn zilversparren ( Abies nordmanniana ). Een andere soort dus. Hij heeft stompe naalden die aan de onderzijde twee witte strepen hebben, huidmondstrepen zijn dat. Oorspronkelijk komt hij voor in de Kaukasus en Klein-Azie en wordt bij ons in bosverband gekweekt voor het hout. Geen kleine jongen, hij kan wel 30 meter hoog worden. Als kerstboom heeft hij het voordeel van de niet prikkende naalden en hij laat zijn naalden ook niet zou gauw vallen. Een ander kerstboom is de Servische spar ( Picea omorika ), afkomstig uit de Westelijke Balkan. Het is een echte spar met zachte, blauwgrijze naalden. Deze boom wordt veel in wat grotere tuinen en parken aangeplant. Ook deze spar groeit uit tot een hoge boom, maar wordt niet erg breed. Het is een hele sierlijke slanke spar. Een bijkomend voordeel is dat hij al op vrij jonge leeftijd kegeltjes draagt van zo'n 3 tot 6 cm. lang. Het naar binnenhalen van al dat groen stamt uit de tijd dat we nog wilde stammen waren, heidenen. Als de kortste nacht was geweest en de dagen weer gingen lengen werdt gevierd dat er weer nieuw leven aan kwam. De wereld werd weer groen, ging weer bloeien en vrucht dragen. En ook om de goden gunstig te stemmen werden de onderkomens versierd met groene takken en bessen. Rode hulstbessen en altijd groene bladeren. Aardig vind ik het dat dit gebruik in onze tijd nog altijd leeft, ondanks alle moeite van Bonifatius en de zijnen. Een goed voorbeeld van samengaan van leef-en geloof gewoonten.
Het lijkt me goed daar aan te denken nu de wereld steeds kleiner wordt en andere leef- en geloof gewoonten  met ons samen zijn!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten