GEEN SNEEUW, WEL EEN KLOKJE

De afgelopen nacht had het gevroren. De paden op de begraafplaats zijn glad door de bevroren natte sneeuw en hagel. Veel van die troep is wat gesmolten, bij zonsopkomst bevroren en ligt hier en daar op het gras in de zon te glinsteren. Niet wat je noemt het witte kerst gevoel. Volgens Paulusma zal het naar het weekend toe weer warmer worden, dus zeker geen sneeuw met kerst dit jaar. Een groene kerst komt er aan. Niet erg vind ik, als het maar zonnig is en dat is nou juist zeer de vraag. Vandaag schijnt echter de zon en is er weinig wind. Tijd om eens buiten te kijken. Lekker prikkelend fris is het. Op een graftuintje staan leuke Gaultheria's. Een plantje dat vanwege zijn rode vruchtjes en altijd groene blaadjes veelvuldig wordt aan geboden in deze tijd van het jaar. Op het randje zie ik van een afstand iets wits. Toch niet.............Ja hoor toch wel. Dichterbij gekomen ontdek ik een sneeuwklokje bloeiend en wel. De bloemblaadjes devoot gevouwen om het kleine nu niet zichtbare rokje. Een lentebode vlak voor kerst, wat leuk. Ook voorgaande jaren had ik al hier en daar een sneeuwklokje zien bloeien op een zeer vroeg tijdstip in januari, maar deze spant de kroon. Het is het Turks sneeuwklokje ( Galanthus elwesii ). Deze soort komt voor in delen van de Balkan, Oekraine en West-Turkije. Een goed determinatie kenmerk zijn de brede blauwgroene bladen die in elkaar gevouwen zijn in het begin. Overigens is het een erg variabele soort en komen ook vormen voor met smal blad. De bloeitijd is meestal van februari tot maart, maar de laatste jaren al vaak in januari en nu dus nu al in december. Weer een een heel ander kerstklokje.