Nog zo'n dag

De zon tegemoet

Nachtvorstje, gladde wegen, het wordt toch geen winter? Volgens Piet P. wordt het na het weekend wel kouder met lichte vorst in de nachten. Zodra het wat warmer is toch maar m'n tuin werk weer oppakken. Nu laat ik toch wat meer ruigte liggen, niet te netjes deze keer. Bovendien is er nog een klein hoekje wat ik wil veranderen. Daar liggen zwerfkeitjes waartussen de Ruige veldbies ( Luzula pilosa ) de overhand heeft gekregen. Mijn eigen schuld, had ik ze maar niet overal door de tuin moeten planten, maar ja ik vind ze wel aardig, vooral als ze bloeien. De wintergroene polletjes brengen fleur in de tuin in de donkere maanden. Ze zaaien zich echter geweldig uit en verdringen dan de kleinere plantjes. Tussen de grotere en sterkere planten zijn ze geen probleem. Straks maar mee aan de slag. Eerst nog wat blad en plantenresten opruimen. Na de middag staat het zonnetje lekker op mijn rug terwijl ik bezig ben. Het fototoestel ligt klaar op de rieten stoel voor het geval er zich iets laat zien. Nou dat duurt niet lang. Langs een blad van het siergras kruipt een lieveheersbeestje de zon tegemoet, even poseren wil het niet, maar uiteindelijk staat hij er op. Zo, nu weer verder, de laatste hoek opruimen voor ik de veldbiesjes te lijf ga. Juist als ik een hoopje blad op wil pakken zie ik iets bewegen. Een kevertje ligt op zijn rug te spartelen. Ik herken het direct aan zijn vorm en als hij zich omdraait is het wel heel duidelijk, een Leliehaantje ( Lilioceris lilii ). In mijn tuin staan veel lelies. In de zomer controleer ik bijna dagelijks de planten, haal de eitjes van de bladeren of verwijder de larven. Altijd ontkomen er een paar en een daarvan is nu tevoorschijn gekomen. Het zijn best wel mooie torrebeestjes, dus op de foto en daarna toch maar opruimen. Wel zielig eigenlijk, maar ik weet zeker dat er ergens nog wel een paar verstopt zitten.



Net wakker