Onder het rokje gekeken.

Vandaag heb ik haar onder het rokje gekeken. Op de grond lag ik en keek omhoog. Mijn merelvriendin vond het maar niks en hield mij goed in de gaten. Het sneeuwklokje werd er niet heet of koud van. Ze bloosde niet eens. Wat ik zag? Een heel mooi groen wit pettycoatje met een paar gele draadjes, verder niets. Merelvriendin was vanuit de heg in het sierappel boompje de zaak van wat dichterbij komen bekijken. Toen ik voorzichtig overeind kwam zei ze "tuk, tuk, tuk"en klapperde wat met haar vleugel. Ik begreep het al, het was weer tijd voor wat rozijntjes. Gauw een handjevol gehaald, ze zat al door het keukenraam naar binnen te kijken. Als ik naar buiten stap vliegt ze al voor me aan naar de voeder tafel. Ik hou haar mijn hand met rozijnen voor. Dat vindt ze geen goed idee en hipt op de voedertafel. Blijkbaar is ze een beetje boos vanwege dat gedoe met het rokje. De rozijntjes gaan  evengoed in rap tempo het merel maagje in. Zo zie je maar weer, ook de liefde van een merel gaat door de maag.