TINUS



Viburnum tinus 'Gwenllian'



Een groene winter is ook een bloemenwinter. Door het warme weer wat we nu hebben, bloeien veel planten die normaal niet zouden bloeien. Er zijn echter ook veel planten die het gewoon zijn in deze tijd te bloeien. Veelal zijn dat tuinplanten die juist daarom worden gekweekt. Het is altijd een vrolijk en opfleurend gezicht, bloeiende bloemen in dit donkere jaargetijde. Minstens zo heilzaam als een dure lichttherapie denk ik. Vandaag zag ik een mooi bloeiende Viburnum tinus, een familielid van onze inheemse Gelderse roos ( Viburnum opulus ). De in ons land zeer veel gekweekte tinus komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied. Vanwege zijn fraaie, vroege bloei en het groen blijvend blad is hij al eeuwen lang in cultuur. Heel vroeger werd hij bij ons vaak binnenshuis gehouden in serre's en pronkkamers. Plaatsen waar het vorstvrij en koel was. Vaak stonden ze daar in gezelschap van Azalea's en Aronskelken. Deze planten werden na de winter in de tuin gezet. Na de eerste nachtvorst werden ze dan weer binnengehaald. Mijn oma had zo'n koele kamer en ik weet nog goed hoe de zware potten naar buiten werden gezeuld en onder de pruimenboom de zomer door kwamen. In het najaar werden ze in een grotere pot gezet en weer naar binnen gebracht, een hele klus was dat. Tegenwoordig worden ze uitsluitend buiten gebruikt. Weer een duidelijk voorbeeld van de opwarming van ons aardklompje!! In de tuincentra staan ze momenteel de klanten te lokken met hun bloempluimen. Ze doen het goed in een mooie pot op het terras of balkon. Gewoon in de volle grond in de tuin kan natuurlijk ook. Let er dan wel op dat tinus erg groot kan worden, drie tot vier meter hoog en zeker zo breed! Gelukkig is hij goed te snoeien, wat na de bloei moet gebeuren. Beter is het een wat compacter blijvende soort te planten zoals de rijkbloeiende 'Gwenllian' , gevonden in Engeland in 1980.