STORMZWAM

Onweer wind en regen deren ons niet, wij kunnen er wel tegen. Een regeltje uit een versje uit mijn jeugd. Dat soort gevoel heb ik ook, het deert mij niet. De natuur laat zijn krachten zien en waar blijven wij met onze techniek? Nergens. Het is weer alarmweer, ga niet de weg op, blijf lekker binnen. Ach wat, al die mensen die moeten werken dan? Takken waaien van de bomen, hele bomen gaan zelfs om en het water stijgt. Het is erg als je er door getroffen wordt. Niet aan denken maar en naar buiten. Heerlijk vind ik het die harde wind om m'n kop en af en toe een plensbui. Overal liggen dode takken op de grond. De meeste niet dikker dan een pols, de meeste dunner. Op mijn ommetje kom ik geen mens tegen. Dat was gisteravond. Vandaag was het een stuk rustiger en zag ik zelfs de zon nog even. De vogels voeren en dan naar de overkant de fret van de buren verzorgen. Ze zijn een paar dagen weg en dan ben ik de dierenverzorger. Thuis een kopje thee en dan eens zien of er wat te vinden is buiten. Al gauw zie ik een dode tak liggen op het mos onder de meer dan een eeuw oude rode beuk. Er liggen wel meer takken, maar deze valt mij op. Het lijkt wel of er iets op zit, iets glibberigs. Het is de zwarte trilzwam ( Exidia plana ), lekker vol gezogen met regenwater. Deze zwam kan het hele jaar door gevonden worden op afgewaaide dode takken en op stammen en stronken. Het is een liefhebber van beukenhout, maar kan ook voorkomen op ander loofhout.