Vruchtensap



rijpende sleepruimpjes



Dit voorjaar had ze uitbundiggebloeid. De houtwallen en bosplantsoen waren gehuld in een prachtig wit kleed. Van verre waren ze te zien. Zwaar bedoornd deed ze haar best het vee binnen de hun gestelde grenzen te houden. De doornen waren nu verstopt onder haar bloesem-sneeuwkleed. Honderden vroeg opgestane insekten had ze te eten gegeven. Voor veel van dit zoemend leger was het zelfs de eerste maaltijd na een lange winter. Na de bloei heeft ze het allemaal wat rustiger aan gedaan. Gezorgd voor mooie groene blaadjes, nieuwe takken en nieuwe doornen. Rustig aan liet ze ook haar vruchten groeien, ze heeft geen haast. Haar naaste buren waren later in bloei gekomen, maar hadden in augustus al rijpe vruchten. Ook buurman braam was veel later met zijn bloemen, maar had nu ook al vruchten. Zij niet, ze maakt zich helemaal niet druk en laat haar minipruimpjes langzaam maar zeker rijpen. Oktober ja zelfs november vindt ze vroeg genoeg. Haar vruchten zijn voor de mens pas te pruimen als er een nachtvorstje is geweest. Wil men ze eerder proeven? De bijnaam bekkentrekker voor haar is dan zeker van toepassing. Wrang en stroef in de mond.



sap slurpende atalanta



 Zoals het wel vaker gebeurd met vruchten komt er, voordat ze rijp zijn rot in of barsten ze open.

Dat is feest voor menig insekt, vooral de Atalanta is gek op rottend en gistend fruit. Zo zorgt ze er voor dat, nu de bloemen langzamerhand stoppen met bloeien, deze fladderende juweeltjes hun buikjes vol kunnen zuigen. Haar naam? Sleedoorn heet ze en haar zondagse naam is Prunus spinosa.