AAN ZIJDEN DRAADJES

Mist, vorst in de kist. Een oud gezegde. Al een paar dagen is het 's nacht en in de ochtend mistig. Een nachtvorstje hebben we ook al gehad. Het is de tijd van weinig zicht en mogelijke gladde wegen. Zondagnacht was er al gestrooid in de gemeente Groningen en niet zo zuinig ook! Er zaten bijkbaar nogal wat kluiten in het zout. Op enkele plekken was het alsof ik door een kiezelbed reed. Vanmorgen keek ik uit mijn slaapkamerraam, nog steeds mistig. Nog even weer kruip ik in mijn warme bed. Na een uurtje toch maar opstaan en in de kleren, nog steeds mist. Nu ik wat beter kijk zie ik ook dat er hier en daar wat rijp aan de takjes van de sierappel zit. Naar beneden, jas en klompen aan, fototoestel om de nek en naar buiten. Hier en daar glinsterende spinnenwebjes. Echte rijp is het eigenlijk niet, het zijn meer bevroren mistdruppeltjes. Ik schiet een hele serie foto's totdat mijn vingers stijf van de kou zijn. Het is nog steeds beneden nul, bijna twee graden beneden het vriespunt. Binnen bij de kachel en een kop koffie kijken hoe de foto's zijn geworden. Het is te zien dat het koud was en dat ik veel te veel en te vlug had geknipt. De meeste foto's kunnen weggegooid. Een enkele bewaar ik omdat het de eerste rijp is van dit seizoen. Het wachten is nu op de echte winter.