 |
| guirlandes gevleugelde nootjes |
Nu de bladeren van de bomen zijn, komen andere zaken meer voor het licht. Als je om je heen kijkt zie je mooie takvormen of een vogelnest op een plaats waar je niets van wist. Tegen de blauwe lucht, als die er is, een prachtig silhouet van een alleenstaande boom. Allerlei zaden of vruchten die nog aan de boom zitten en ineens veel meer opvallen. Ja er is nog steeds veel te zien. Een heel opvallende verschijning is wel de Gewone Vleugelnoot ( Pterocarya fraxinifolia ). Een boomsoort die je niet overal tegen komt. In Haren staan er ook maar een klein aantal, o.a een fraai excemplaar op de Eshof. De vleugelnoot is inheems in de Kaukasus en Noord-Iran. Hij hoort tot de familie van de walnoot ( Juglandaceae ). Het wordt een grote boom, zo tegen de dertig meter hoog. Omdat hij een lage stam heeft wordt hij het meest aangeplant in parken. Het is een liefhebber van voedzame en wat vochtige grond. In april gaat hij bloeien met dikke groene mannelijke katjes en sliertige vrouwelijke katjes met rode stampertjes. De daaruit groeiende vruchten zijn groen en gevleugeld en zitten met een groot aantal bijeen aan een steel van 30 tot soms wel 50 cm. lang. Het blad kleurt in de herfst prachtig goud-geel. De lange slierten blijven daarna nog een tijd aan de boom totdat ze gedurende de winter afvallen. Aan de groene kale takken kunnen we dan de apart gevormde knoppen zien. De vorm van de blaadjes is heel duidelijk te zien en zitten niet ingepakt in een warme winterjas zoals veel andere bomen. Zulke knoppen noemen we naakte knoppen. Je zal maar zo spiernaakt de winter door moeten. Doe mij maar een dikke jas!
 |
| naakte blad- en mannelijke bloemknop in de winter |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten