dinsdag 10 januari 2012

RUSTPLAATS

Vaak was ik er al langs gereden. Nooit was ik even gestopt om rond te kijken.
Van Adorp naar Winsum kom je door Sauwerd. Net als je het dorpje weer uit rijdt ligt vlak aan de weg het oude kerkhof. Ik heb wat met oude begraafplaatsjes. Nu de mist is opgetrokken en er zelfs even een zonnetje bij komt, toch maar even de auto op het parkeerplaatsje gezet. Zoals zovele oude begraafplaatjes kom je door een groot ijzeren hek het kerkhof op. Door de manier van onderhoud, vaak vrijwilligers werk, groeit en bloeit er van alles. Mossen, paddenstoelen, allerlei leuke plantjes, oude hagen, bomen en tuinplanten die zich een plekje hebben veroverd vanaf een graftuintje. Deze begraafplaatsjes hebben een heel bijzondere eigen sfeer. Graven waar geen nabestaanden meer van zijn worden niet onderhouden en raken langzaam in verval. De vergankelijkheid van alles is hier goed waar te nemen. Gescheurde zerken, een omgevallen hekje, scheefgezakte monumenten en een langzaam verterend eikenhouten kruis. De natuur neemt gestaag graf na graf in zich op. Het zijn kleine rustpuntjes in onze drukke wereld, als je er een poosje bent hoor je de voorbij rijdende auto's niet meer. Je wordt opgenomen in een serene stilte, alleen wat ritselend blad. Een bosmuisje scharrelt zijn kostje bij elkaar. Op een ijzeren hekje zit een koolmeesje en zingt, ti-ti-tuu, ti-ti-tuu. Wat een genot!


Tegenwoordig wordt op veel begraafplaatsen geruimd. Monumenten worden weggehaald en de beenderen op een andere plek begraven, een knekelput noemt men dat. Ruimte gebrek en kosten besparing zijn daarvoor de redenen. Jammer genoeg verdwijnt er op deze manier heel wat funerair erfgoed. Gelukkig zijn er ook instanties die zich inzetten voor het behouden van oude begraafplaatsen en hun monumenten. De Vereniging Terebinth is een landelijke vereniging, in onze provincie kennen we de Stichting Oude Groninger Kerken, die voor de kerkhofjes vaak samen werkt met de Stichting Landschapsbeheer Groningen. Zo blijven deze unieke plekjes voor de toekomst bewaard. Kom je eens zo'n kerkhofje tegen, zet dan de auto aan de kant of stap van de fiets. Vaak is er wel een bankje, muurtje of hoge grafzerk waar je kunt zitten en een boterhammetje eten. Heel wat rustiger dan een picknickplek langs de weg!!

2 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar. Ik houd ook van die kerkhofjes met de sfeer en de vergankelijkheid zoals je die omschrijft. Tot stof zult gij wederkeren....
    Ook in het buitenland zoek ik ze vaak op.

    groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. hoi, Gonnie,
      Leuk te weten dat er meer zo zijn!
      Ik ben jaloers op je spreeuwen, echt schitterend.
      Griet, Ubel

      Verwijderen