 |
| het groene kant op een dode stam |
Het weer is top, dus tijd voor een wandeling. Vandaag heb ik gekozen voor een boswandeling. Het was heerlijk rustig in het bos. Dan bedoel ik, geen mens gezien. Ja eentje, maar die kwam met hond uit het bos. Dat was gedurende twee uur de laatste mens die ik tegen kwam. Natuurlijk was ik niet alleen. Mezen, spechten, vinken, tiftjaffen en nog een groot aantal anderen uit de vogelgids zongen uit volle borst. Een en al gejubel, het is voorjaar! In het bos lag redelijk wat dood hout. Kort geleden waren er weer een aantal omgezaagd en lagen languit tussen de kaarsrechte sparrenstammen op de grond. Dood hout voor de toekomst. Het voormalig productiebos wordt langzaam omgevormd naar een meer natuurlijk bos met uiteindelijk veel meer variatie. Meer soorten bomen en struiken en door dat dode hout meer insecten, paddenstoelen en mossen. Een van die mossen liet zich van zijn mooie kant zien, hij "bloeide". Van een mos spreken we echter niet van bloemen maar van sporenkapsels. Een hele stam was begroeid met Gedrongen kantmos ( Lophocolea heterophylla ). Dit kantmos hoort tot de groep van Levermossen, de andere groep mossen zijn de Bladmossen. Het Gedrongen kantmos is zeer algemeen en kan overal gevonden worden. In parken, bossen, plantsoen en zelfs in tuinen waar niet altijd alles wordt opgeruimd. Het groeit op dode en levende schors en dode plantenresten. Het maakt ze ook weinig uit wat voor soort hout of plant. In het voorjaar vormt de plant een soort buisvormig omhulseltje van het bovenste bladpaar, perianth geheten, waaruit dan een sporendrager ( sporofiet ) tevoorschijn komt. Als deze rijp geworden is springt het zwarte knopje open met vier slippen en geeft de sporen mee aan een zacht lentebriesje.
 |
| opengesprongen en nog gesloten sporenkapsels |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten