 |
| Vogelmuur - Stellaria media |
Men noemt mij onkruid. Al doe ik nog zo mijn best om mooi te zijn. In donkere dagen een bloemetje te dragen. Als men mij ziet grijpt een ieder naar de schoffel. In groententuin of bloementuin niemand wil mij er zien. Al geef ik in het koude en soms gure voorjaar te eten aan insektjes, het doet er niet toe. Maar ik geef niet op en laat me niet onder schoffelen of weg wieden. Als allen die mij kwaad willen doen nog met hun druk gedoe binnen zitten in de warmte, dan pak ik mijn kans. Dan zorg ik samen met diegenen die te eten krijgen van mij, voor mijn nageslacht. Zaadjes maak ik, honderden zaadjes en telkens als de schoffel langs geweest is zullen ze kiemen en groeien. Vooral als het regent en fris is en de boosdoeners dralen met de schoffel, bloei ik al weer dat het een lieve lust is en maak zaadjes, zaadjes en nog meer zaadjes. Mij krijgen ze er niet onder!
Met vriendelijke groeten, Vogelmuur.
Zaadjes, zaadjes en nog meer zaadjes?? Wah! Jammer voor de vroege insektjes, maar ik moet straks toch maar even wieden dus!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderenWij eten ze ook wel, in de sla :-)
We krijgen bijna medelijden met het plantje, maar ze weet zich goed staande te houden. We plukten het vroeger ook wel voor de parkiet.
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Gonnie
onkruid is best mooi als je het wil zien.
BeantwoordenVerwijderengroetjes Herman,
Mooi Ubel, met zulke beschrijvingen ga je van
BeantwoordenVerwijderenonkruid houden...
Natuurkieker Coby
Leuk dat je de combinatie tekst en foto door zet, mooie blog Ubel.
BeantwoordenVerwijderen