LUZULA



Gewone veldbies, bloeiwijze





Gewone velbies, boven de vrouwtjes (stampertjes ), onder de nog gesloten mannetjes (meeldraadjes)



Luzula is de Latijnse benaming voor een geslacht van grasachtige planten, die bij ons de naam Veldbies hebben gekregen. Ze horen bij de grote familie van de Russen. ( Juncacaea ). In ons land komen vijf soorten veldbies voor. Het meest algemeen is de Gewone veldbies ( Luzula campestris ). Het is de veldbies die het vroegst bloeit. Hij staat al een week in bloei. In mijn tuin wordt hij op de voet gevolgd door de Ruige veldbies ( L. pilosa ) een minder algemene soort, die in Drenthe nog vrij algemeen voorkomt. Deze ruige klant doet het in mijn tuin zo goed, dat ik regelmatig aan het wieden moet. Dan heb ik nog een mooie pol van de Grote veldbies ( L. sylvatica ), die nu zijn knoppen al laat zien. Dit is in Nederland in het wild een zeldzaam voorkomende plant en wordt het meest gevonden in het Zuid-Limburgse heuvelland. Voor de tuinliefhebbers wordt hij veel gekweekt en wordt soms zelfs aangeplant in openbaar groen. De Veelbloemige veldbies ( L. multiflora ) is weer vrij algemeen en groeit dus ook in mijn tuin en bloeit later dan de vorige soorten, in april. De volgende is de Witte veldbies ( L. luzuloides ), een zeldzame soort, maar die zich in mijn tuin ook goed thuis voelt. Een niet in ons land voorkomende soort is de Sneeuwwitte veldbies ( Luzula nivea ). Deze in Europa voorkomende veldbies wordt veel gekweekt voor gebruik in tuinen en openbaar groen. Het is de laatst bloeiende soort en is een plant die door de siergras- en prairietuin rage erg in de belangstelling staat. Al met al een leuk geslacht. Vaak worden de kleine bloempjes over het hoofd gezien en kijken we naar het grotere geheel en naar het totaal beeld van de groep. Vandaar deze kleintjes vandaag eens van dichterbij in beeld gebracht.



Ruige veldbies



Grote veldbies nog in knop